afb.
Heleen Crielaard
's-Hertogenbosch 10 januari 1967
Henk Mees en Piet Lauwen
'Op de Spelen is niemand te lang, te klein, te dik of te dun'
|
Met haar lange benen had ze aanleg voor schoonspringen, maar elke morgen om zes uur in het Brabantbad, dat stond Heleen Crielaard (1967) tegen. De keus voor volleybal leidde haar naar de Olympische Spelen van 1992. | 71 |
|
Wie herinnert het zich nog dat er in Den Bosch ooit volleybal op niveau werd gespeeld? Wim Crielaard, de vader van Heleen, weet het nog. DOS heette die club, met de broers De Jager, Peter Stoffele en Gerard Coret. Bijna een halve eeuw geleden is dat nu. "Toen we vanuit West-Brabant, van Klundert, naar Den Bosch kwamen, wilde ik hier ook gaan volleyballen. Eerst heb ik even bedrijfscompetitie gespeeld, maar toen ik me bij DOS aanmeldde, ging de club op de fles. Toen ben ik naar Vught gegaan, waar VVC speelde. Ik denk dat dat 44 jaar geleden is." Zo effent vader Crielaard aan de Van de Pollstraat in Vught het pad voor de internationale loopbaan van Heleen. "Ik had al snel in de gaten dat ze in Vught een goede jeugd-opleiding hadden, met goede trainers. Ga daar maar volleyballen, zei ik tegen Lilian en Heleen, mijn dochters." Het advies komt als geroepen voor Heleen, die aan turnen, tennis en schoonspringen doet. Haar aspiraties als schoonspringster ruilt ze graag in voor volleybal. "Ik heb nog aan het NK schoonspringen onder de tien jaar meegedaan, maar elke morgen om zes uur in het Brabantbad trainen, daar was ik wel klaar mee." Bij VVC traint ze op een geschikter tijdstip. Ton Wagenaars, destijds onderwijzer in Vught, herinnert zich de zusjes Crielaard als jeugdtrainer van mini's en aspiranten. "Heleen was elf, Lilian dertien, schat ik. Ze waren te goed voor de jeugdtrainingen bij de meisjes en ik meen me te herinneren dat hun ouders wilden dat ze wat harder getraind werden. Daarom gingen ze bij de jongens meetrainen. De jongens dachten aanvankelijk nog wat schamper over de dames, maar al na een enkele training was duidelijk dat het twee kanjers waren. Ze waren er altijd, weer of geen weer, altijd met de fiets vanuit Den Bosch. Lilian was meer de gracieuze speelster, Heleen de leidster, haar ogen konden dwingen. Zowel aanvallend als verdedigend was ze al heel jong verrassend talentvol." Heleen komt het verst met haar talenten. Met VVC wordt ze twee keer landskampioen en wint ze een keer de nationale beker. Ook bij Brother Martinus (Amstelveen) en Zaanstad is ze een spelverdeelster met allure. Het hoogtepunt in een carrière met 139 interlands worden de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona. "Het was de eerste keer dat de damesploeg zich plaatste voor de Spelen. Het hele toernooi neemt je zo in beslag datje bijna nergens anders aan toekomt, omdat je tot drie dagen voor het einde van de Spelen in de race bent, maar het heeft een geweldige indruk achtergelaten. Laatst zijn we met onze drie kinderen naar Barcelona geweest en hebben we een hoop van die locaties bezocht. Dan komt opnieuw naar boven hoe mooi het was. Het was ook de eerste keer dat er een Holland House was", vertelt Heleen Crielaard (45). Terwijl de mannen in Barcelona als voorproefje op het goud van Atlanta '96 de finale bereiken, moeten de volleybalsters, onder leiding van Peter Murphy, genoegen nemen met de zesde plaats. Uitschieter is de 3-2 zege op titelverdediger China. "Met de zesde plaats heb ik toch een diploma aan de Spelen overgehouden", aldus Crielaard. "Wat voor mij typerend voor de Olympische Spelen blijft, is dat je in een Olympisch Dorp met 14.000 mensen zo één bent met elkaar. Veel mensen die op straat steeds worden | 72 |
|
nagekeken of nagewezen, vanwege hun lengte of abnormale proporties, tonen daar hoe trots ze zijn op hun lichaam. Er liep een Chinese basketbalster van 2.10 meter rond, maar ook zo'n kleine dikke smurf die aan gewichtheffen deed. Die waren echt zichzelf. Bij de Olympische Spelen is niemand te lang, te klein, te dik of te dun." In Elsevier omschrijft Hugo Camps haar tijdens de Spelen als 'een meisje van 1.80 meter met een bijna-goddelijke souplesse'. Heleen Crielaard neemt die kwalificatie voor kennisgeving aan. Ze weet wel hoe er over haar wordt gedacht als volleybalster. Een bitch wordt ze steevast genoemd, een heks, bloedfanatiek. Die mentaliteit leidt er ook toe dat ze nogal eens in conflict komt met coaches, van club wisselt en bij Oranje stopt en terugkeert. Haar eerzucht vormt ook de basis voor een succesvolle carrière in het bedrijfsleven. In haar studie sociale en economische psychologie leert ze alles over groeps- en keuzeprocessen, consumentengedrag en communicatie. Met die opleiding vindt ze snel haar draai in de wereld van sport en sponsoring. Eerst is ze elfjaar lang zelfstandig werkzaam, vervolgens vanaf 2006 in dienst van Rabobank, de grootste sportsponsor van Nederland. Bij het bankconcern is ze hoofd sponsoring en lid van het managementteam. Een machtige mevrouw in de sport is ze daarmee: nog sterker Heleen Crielaard is al eens uitgeroepen tot machtigste persoon in de sportsponsoring van Nederland. Vanwege haar werk is ze inmiddels vaste bezoeker van Olympische Spelen. Heleen Crielaard, geboren en getogen in de Van der Nootstraat in Den Bosch-Zuid, woont nu alweer zes jaar in Zoetermeer. Haar drie kinderen doen alle drie aan sport, de oudste dochter van zeventien volleybalt; de andere twee - een meisje van vijftien en een jongen van twaalf - hockeyen. "Het zijn fanatieke sporters met talent, maar om echt goed te worden, komt het toch vooral aan op de ambitie om je talent te ontwikkelen", is de wijsheid van moeder. | 73 |
Olympische sporen in s-Hertogenbosch (2012) 71-73
Artikelen
| 2012 |
Henk Mees en Piet LauwenHeleen Crielaard : 'Op de Spelen is niemand te lang, te klein, te dik of te dun'Olympische sporen in 's-Hertogenbosch (2012) 71-73 |
Bossche Encyclopedie |